کاشت میلگرد در فونداسیون
کاشت آرماتور انتظار
کاشت میلگرد در تیر بتنی
کاشت بولت در بتن جهت جاگذاری صفحه فی
کاشت افقی میلگرد در فونداسیون جهت اتصال فونداسیونقدیمو جدید
کاشت میلگرد جهت الحاق سازه
کاشت میلگرد جهت اجرای ژاکت بتنی
کاشت میلگرد جهت اجرای دیوار برشی
کرگیری از سقف بتنی مسلح
مهندس فلاح چای
0912XXX5547
کاشت میلگرد در فونداسیون
کاشت آرماتور انتظار
کاشت میلگرد در تیر بتنی
کاشت بولت در بتن جهت جاگذاری صفحه فی
کاشت افقی میلگرد در فونداسیون جهت اتصال فونداسیونقدیمو جدید
کاشت میلگرد جهت الحاق سازه
کاشت میلگرد جهت اجرای ژاکت بتنی
کاشت میلگرد جهت اجرای دیوار برشی
کرگیری از سقف بتنی مسلح
مهندس فلاح چای
0912XXX5547
شرایط محیطی بسیار نامطلوب در معادن، پالایشگاه ها و مناطق سواحلی و دریایی سبب خوردگی آرماتور و ایجاد ترک در بتن فونداسیون میگردد. در برخی موارد حتی طراحی نامناسب که در آن مقدار المان های تقویتی لحاظ نشده است نیز باید به این مشکلات اضافه گردد. در همه این موارد،یکی از بهترین روش های مقاوم سازی فونداسیون ها و پداستال ها مقاوم سازی با FRP می باشد. محصول کامپوزیت پلیمری PileLaminateTM شرکت افزیر به تازگی ارائه شده است میتواند همه این مشکلات را در زمانی کوتاه و بدون ایجاد اختلال در بهره برداری، حل کند.
متخصصین شرکت مقاوم سازی افزیر به منظور تقویت و ترمیم فونداسیون و پداستال به کمک محصولات کامپوزیت پلیمری FRP، با محاسبه تعداد و جهت گیری لایه های فیبر FRP و یا لمینت PileLaminateTM، نقشه و جزییات طرح مقاوم سازی فونداسیون و پداستال به کمک محصولات کامپوزیت پلیمری FRP شرکت افزیر را به کارفرمای محترم ارائه میدهند.
از مهمترین روشهای اصلاح، مقاوم سازی و بهسازی خاک، شمع گذاری میباشد. هنگامی که با ضعف در ظرفیت باربری خاک و یا قابلیت فشردگی زیاد خاک در لایههای فوقانی، مواجه هستیم. به طوری که نتوان از لایه سطحی جهت توزیع بار استفاده نمود، نیاز به افزایش ظرفیت باربری و یا انتقال نیرو به سطوح زیرین خاک وجود دارد. در این راستا به کمک شمع گذاری یا اصطلاحأ شمع کوبی نیروی مازاد به سطوح زیرین خاک منتقل میشود. در سطح پایینتر تراکم و اصطکاک بیشتر بوده، به همین دلیل سازه نسبت به نشست و نیروهای موجود مقاومت لازم را خواهد داشت.
اگر شمعها تحت تأثیر نیروی افقی قرار گیرند، در حالی که هنوز قابلیت حمل بارهای قایم را دارا هستند، میتوانند به وسیله خمش، نیروهای افقی را نیز حمل نمایند. این وضعیت اغلب در شالوده سازههای حائل خاک که وظیفه آنها مقاومت در مقابل فشار جانبی خاک است یا ساختمانهای بلند که تحت تأثیر نیروی باد یا زله قرار دارند، پیش میآید.
شمع درجا از جنس بتنی ساخته شده و بدون تغییر مکان میباشد. شمع درجا به دلیل نامحدود بودن در قطر و عمق حفاری دارای بیشترین کاربرد و تنوع در بین تکنولوژیهای مورد استفاده در این زمینه میباشد.
جهت اجرای این نوع شمعها ابتدا باید خاک مورد نظر حفاری شود، که به وسیله دستگاههای مخصوص و به قطرهای مختلف انجام میگیرد. در این باید امکان ریزش دیوارههای محل حفاری در اثر فشار خاک و یا آب در نظر گرفتهشده و بوسیله یکی از روشهای استفاده از مخلوط آب و بنتونیت یا مواد مشابه، به کار بردن لوله فی در سرتاسر چاه، به کار بردن لوله بتنی که در محل باقی میماند، کنترل شود.
در استفاده از بنتونیت یا مواد مشابه، ملاحظاتی در میزان مصرف و غلظت بنتونیت بر حسب جنس آن و وضعیت زمین در نظر گرفته شده و در زمان اختلاط نیز برای جلوگیری از تشکیل کلوخه پودر بنتونیت به آب افزوده و مرتب به هم زده شود. آمادگی محلول بنتونیت نیاز به زمان دارد که با گرم کردن آب زمان آن کوتاه میگردد.
از موارد دیگر مانند خاک رس و غیره به داخل چاه حفاری به کار برده نشده و استفاده از سیمان و دیگر مواد مشابه نیز در صورت تأیید دستگاه نظارت برای حالتهای خاص اجرایی استفاده میشود.
از دیگر موارد کنترل ریزش دیوارههای محل حفاری شمع در اثر فشار خاک و یا جریان شدید آب در قسمتی و یا تمام چاه، از لوله فی استفاده میشود که در پایان حفاری، این لولهها باید بلافاصله بعد از اتمام بتنریزی و قبل از گیرش بتن بیرون کشیده شود.
پس از اتمام حفاری تا تراز مورد نظر در نقشههای اجرایی سازه، سبد انتهای شمع بافته شده، سپس شبکه میلگرد گذاری بدنه شمع اجرا میشود.
پس از اتمام مراحل فوق عملیات بتنریزی انجام داده و معمولاً در این مورد از نوع بتن با ۴۰۰ کیلوگرم سیمان پرتلند و روانی حدود 150 میلیمتر استفاده میشود. همچنین لازم به ذکر است بتن شمع احتیاج به ویبره کردن ندارد.
این روش دارای مزایایی بوده که به اختصار ذکر شده است :
شمعهای پیشساخته با مقطعی مربع ساخته شده و با معمولأ دارای میلگردهای معمولی میباشند. میلگردها به منظور مقاوم نمودن شمع در مقابل خمش تولید شده در هنگام حملونقل ، بلند کردن و اعمال نیروی جانبی به شمع و همچنین افزایش مقاومت فشاری ، مورد استفاده قرار میگیرند. شمعهای پیشساخته در طول مورد نظر ساخته شده و تحت شرایط مرطوب به عمل میآیند تا به مقاومت مورد نظر برسند. پس از آن به محل کوبیدن حمل میشوند. عملیات کوبش شمعهای تولید شده بوسیله چکشهای شمعکوبی ضربهای تا عمق مشخص شده در نقشههای اجرایی کوبیده میشود.
سایت افزیر
گودبرداری به هر گونه حفاری و خاکبرداری در تراز پایینتر از سطح طبیعی زمین یا در تراز پایین تر از زیر پی ساختمان مجاور اطلاق میشود. گودبرداری برای اهداف مختلفی مانند تخریب یک ساختمان فرسوده برای ساخت مجدد، رسیدن به تراز بکر، حفاظت فوندانسیونها در برابر یخبندان، احداث کانالها، احداث مخازن زیر زمینی و … انجام میشود.
این عملیات یکی از کارهای پیچیده و خطرناک مهندسی به شمار میرود. به منظور حفظ جان انسانهای داخل و خارج از گود، محافظت از ساختمانهای مجاور و فراهم آوردن شرایط ایمن و مطمئن جهت انجام کار، دیوارههای گود باید به وسیله سازههای نگهبان مهاربندی و پایدارسازی شود. سازههای نگهبان انواع مختلفی دارد که با توجه به نوع خاک، عمق گودبرداری و حساسیت ساختمانهای مجاور گود انتخاب میشود.
گودبرداریها به دو گروه کلی حفاظت شده یا مهاربندی شده و حفاظت نشده یا مهاربندی نشده تقسیم میشوند. باید توجه داشت در گودبرداریهای حفاظت نشده پایداری شیبها یا جدارههای قائم گودبرداریها، صرفاً توسط شرایط مکانیکی خاک تامین میشوند.
قبل از انجام گودبرداری باید موارد مختلفی را بررسی کرد.
سازه نگهبان موقت، سازه درون خاکی است که برای جلوگیری از ریزش دیوارههای گود، ممانعت از رانش خاک و ایجاد ایستادگی و پایداری لازم از مقابل هر گونه حرکت افقی دیوارههای گود و مهار این گونه حرکات قبل از اقدام به هر گونه عملیات ساختمانی احداث میشود. سازه نگهبان از یک طرف با خاک و مسائل گوناگون خاک مرتبط است که باید شناخت جامع و کافی نسبت به آن کسب کرد و به مشکلات و خصوصیات آن اشراف کامل داشت و از طرف دیگر سازهای است که باید بر اساس اصول شناخته شده مهندسی طراحی و ساخته شود تا قادر باشد با توانمندی، پایداری و ایستادگی لازم، هر گونه رانش و ریزش و حرکات افقی خاک را مهار کند. به طور کلی خاکها دارای سه پارامتر عمده مقاومتی، چسبندگی، زاویه اصطکاک داخلی، و وزن مخصوص هستند.
این روش ساده برای نگهداری و حفاظت جدارههای حاصل از گودبرداری و برای جلوگیری از تغییر مکانهای جانبی در گودهایی با عرض کم در محیطهای شهری استفاده میشود. از معایب این روش اتلاف قابل توجهی از فضای کاری داخل گود و محدودیت در به کارگیری ماشین آلات و تجهیزات مورد نیاز و همچنین افزایش ریسک برخورد با المانها و به مخاطره انداختن آنها است د.
از این روش به عنوان روش متداول در پایدار سازی موقت گود در مناطق شهری استفاده میشود. در این روش از پروفیلهای معمول فولادی به صورت ستونهای پیوسته که درون خاک فرو برده و استفاده میشوند و عمق کف گود اجرا خواهند شد. فاصله بین المانها بین ۲ الی ۴ متر بوده به طوری که بتوان فضای بین آنها را با الوارهای چوبی (لارده چینی) پر نمود. در این روش از مهارهای کششی به منظور حفاظت جانبی گود استفاده میشود و اتصال بین ستونها توسط میل مهارها و جوشکاری انجام میشود.
در این روش صفحه فی داخل خاک و جداره گود توسط چکش پنوماتیک و با
استفاده از لرزش کوبیده میشوند و با انواع اتصالات بین خود به یکدیگر متصل
شده و یک جداره پیوسته را تشکیل میدهند. از مزایای این روش راحتی در
کوبیدن، نصب و بیرون کشیدن صفحات فی بودهو مصالح آن مجدداً
قابل استفاده در پروژههای دیگر است. همچنین در این روش به المانهای افقی و
مایل کمتری نیاز است. بنابراین محدودیتهای اشغال فضای داخل گود کمتر وجود
دارد. از جمله معایب این روش وابستگی به نصب سپرهای فی است که در
محیطهای شهری به دلیل وجود تاسیسات زیربنایی شهری و ایجاد لرزش و صدای
ناشی از کوبش سپرها محدودیتهایی را به وجود میآورد. همچنین کوبیدن سپرها
در زمینهای سنگی یا خاکهای بسیار متراکم به سختی انجام پذیر است و در
زمینهای با شرایط مذکور با محدودیت مواجه میشود.
یکی از روشهای متداول در پایداری و حفاظت جدارهها با شرایط متنوع اعم از زمین سخت و سست و نرم استفاده از شمعهای درجا است و در برخی موارد علاوه بر ایفای نقش حفاظت جانبی نقش آب بندی را نیز انجام میدهد و همواره در صورت نیاز بار قائم نیز تحمل میکند. مهار بندی جدارهها توسط شمعهای درجا در موارد زیر به عنوان گزینه برتر برای سیستمهای حفاظت جانبی گود مطرح است.
یکی دیگر از روشهای محافظت از جداره گود احداث دیوار دیافراگمی و یا دیوار دوغابی است. در این روش ابتدا توسط دستگاههای گراب متناسب با شرایط زمین حفاری قسمتی از دیوار انجام میشود و همزمان با حفاری جهت پایداری جداره دیواره حفاری شده و جلوگیری از ریزشهای موضعی از دوغاب بنتونیت استفاده میشود. تشکیل کیک بنتونیت در داخل دیواره حفاری شده و نفوذ در لایههای دانهای جداره باعث میشود جداره همواره پایدار بماند و بلافاصله پس از رسیدن به عمق مورد نظر، آرماتور گذاری شده و در نهایت بتن ریزی میشود. این روش در زیر هسته سدهای خاکی نیز کاربرد بسیار دارد و از هرگونه نشتی جلوگیری مینماید. استفاده از این تکنیک در مناطق شهری نیز با محدودیتهای نظیر استفاده از روش مهار بندی افقی و مایل و المانهای کششی دارا هستند.
تئوری استفاده از روش نیلینگ بر مبنای مسلح کردن و مقاوم نمودن توده خاک با استفاده از دوختن توده خاک توسط مهارهای کششی فولادی با فواصل نزدیک به یکدیگر است. استفاده از این روش موجب افزایش مقاومت برشی توده خاک، محدود نمودن و تحت کنترل در آوردن تغییر مکانهای خاک در اثر افزایش مقاومت برشی در سطح لغزش بدلیل (Slid)، افزایش نیروی قائم و همچنین باعث کاهش نیروی لغزش در سطح گسیختگی و لغزشی میشود. باید توجه داشت تمامی سطوح ترانشههای حفاری شده که توسط نیلینگ بایستی مسلح شوند با استفاده از شبکه مش و شاتکریت ابتدا حفاظت شده و سپس سیستم نیلینگ روی آنها اجرا میشوند.
در این روش در حاشیه زمینی که قرار است گودبرداری شود در فواصل معین چاههایی حفر میشود. عمق چاهها برابر عمق گود به علاوه مقداری اضافه برای شمع بتنی انتهای تحتانی چاهها است. درون چاهها پروفیلهای I شکل و H شکل حدود ۳۰ درصد پایینتر از کف گود قرار داده شده و در انتهای پروفیلها شاخکهایی در نظر گرفته میشود. برای جلوگیری از ریزش با دستگاه حفاری در بدنه چاهکهای افقی یا مایل به قطر ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر زده و درون آنها آرماتور به طول ۵ تا ۱۰ متر کار گذاشته و بتن تزریق میشود. پانل بتنی پیش ساخته بین پروفیلهای قائم قرار داده میشود.
دارای شباهت بسیار زیاد با روش مهارسازی انکراژ است که طی مراحل زیر اجرا میشود.
در شرایطی که میکروپایلها با هدف تحکیم و بهسازی بستر پی سازهها مورد استفاده قرار میگیرند، محاسبات فنی میکروپایل مشابه با محاسبه شمعهای متداول است. این محاسبات مبتنی بر سه بخش طرح سازهای ، طرح ژئوتکنیک و کنترل برش پانچ است. میکروپایل از یک سو با دارا بودن عناصر تسلیح مشتمل بر جدار ضخیم فولادی و آرماتور تسلیح، قابلیت انتقال و پخش بار به لایههای مقاوم زیرین و نیز کنترل نشست به دلیل سختی بالای فولاد و تسلیح عمقی خاک را دارد و از سوی دیگر به دلیل تزریق دوغاب سیمان، مشخصات مکانیکی خاک نظیر سختی، تراکم پذیری، ظرفیت باربری، ضریب اصطکاک و چسبندگی و غیره را بهبود میبخشد. لذا میکروپایل در مقایسه با سایر روشها مانند حفاری و تزریق، تثبیت خاک با سیمان و یا آهک، تراکم دینامیکی و غیره به دلیل عملکرد ترکیبی (استفاده از عناصر باربر و اصلاح خاک) دارای برتری هستند.
این روش، یکی از مناسبترین و متداولترین روشهای اجرای سازه نگهبان در مناطق شهری است. برای اجرای این نوع سازه نگهبان ابتدا در محل عضوهای قائم خرپا که در مجاورت دیواره گود قرار دارند، چاههایی را حفر میکنیم. آنگاه درون شمع را آرماتوربندی کرده و عضو قائم را در داخل شمع قرار میدهیم و سپس شمع را بتن ریزی میکنیم. پس از سخت شدن بتن انتهای تحتانی عضو قائم به صورت گیردار در داخل شمع قرار خواهد داشت. سپس خاک محصور بین اعضای قائم و افقی خرپاها را در سرتاسر امتداد دیواره به صورت مرحله به مرحله بر میداریم و در هر مرحله اعضای افقی و قطری خرپا را به تدریج نصب میکنیم تا آنکه خرپا تکمیل شود.
عدم قرارگیری سیستم نگهداری موقت در درون زمین اصلی که باعث کاهش مساحت زمین و یا دستپ و پا گیر شدن اجرای سازه اصلی میشود و همچنین سرعت اجرای بالا و هزینه کم از مزایای این روش است. این روش نیاز به فضای باز در اطراف زمین دارد لذا در زمینهایی که فضای کاری محدودی دارند از این روش نمیتوان استفاده نمود.
مواردی نظیر عدم وجود اسکلت، ضعیف بودن ملات دیوارها و علائم ضعف اجرایی ساختمان، وجود ترک و شکستگی یا نشست و شکم دادگی دیوارها از این جملهاند. وجود دیوار مشترک بین ساختمان مورد نظر برای تخریب و ساختمان مجاور آن نیز غالباً میتواند منبع ایجاد مشکل باشد.
معمولاً هر چه خاک محل ضعیف تر باشد خطر بیشتری برای ریزش گود و تخریب ساختمانهای مجاور وجود دارد. خاکهای دستی بارزترین نمونه خاکهای ضعیف هستند.
همچنین در بسیاری از موارد محل به صورت تپه و ماهور و یا بستر مسیل بوده و با خاک یا نخاله به صورت غیرمهندسی تسطیح شده است. رسوبات
سست جوان که غالباً در اطراف مسیلها و پای دامنهها وجود دارند نیز از
جمله خاکهای ضعیف محسوب میشوند. امکان زیادی وجود دارد که سازنده
ساختمانی که در مجاورت زمین محل احداث پروژه قرار دارد در زمان ساخت،
خاک ضعیف را جا به جا نکرده و پی ساختمان را بر روی همان خاک سست قرار داده
باشد. در این صورت ساختمان مجاور تا هنگامی که گودی در کنار آن ایجاد نشده
استوار است اما به محض اینکه با گود برداری کم عمق، اطراف آن خالی شد خاک
ضعیف موجود در زیر پی آن ریزش کرده و باعث خرابی ساختمان مجاور خواهد شد.
معمولاً هر چه عمق گود بیشتر شود خطر بیشتری کارکنان و ساختمانهای مجاور را تهدید میکند. در سالهای اخیر با افزایش تراکم ساختمانی، نیاز به پارکینگ و انباری و سطوح مشاع دیگر افزایش یافته و باعث افزایش تعداد طبقات زیرزمین شده است. باید توجه شود که با افزایش عمق گود، خطر ریزش آن به مراتب افزایش مییابد. با افزایش عمق گودها و افزایش ارزش ساختمانها و تأسیسات مجاور، گودبرداری غیر فنی بسیار خطرناک بوده و خسارات جانی و مالی جبران ناپذیری را در پی دارد.
معمولاً با افزایش زمان بازماندن گود حتی اگر بارندگی یا تغییرات جوی
مطرح نباشد خطر ریزش گود بیشتر میشود اما افزایش زمان بازماندن گود به
ویژه در فصلهای بارندگی و رطوبت (زمستان و بهار)، با وقوع بارشهایی گاه
سنگین و سیل آسا همراه است که با اشباع خاک و یا جاری شدن آبهای سطحی خطر
ریزش گود را به مراتب افزایش میدهد. به طوری که بسیاری از ریزشهای گود در
گذشته به فاصله چند ساعت تا چند روز بعد از
شروع بارندگی روی داده است.
بالا بودن سطح عمومی آبهای زیرزمینی در منطقه معمولاً عملیات آبکشی جهت پایین انداختن سطح آب زیرزمینی را ضروری میسازد. معمولاً وجود سطح آب زیرزمینی بالا خطر ریزش گود را افزایش میدهد به ویژه بعد از چند روز از انجام عملیات گودبرداری و رسیدن سطح آب زیرزمینی به تعادل. همچنین وجود جریانهای آب زیرزمینی از طرقی نظیر نهرهای مدفون یا قناتها میتواند در افزایش خطر ریزش گود بسیار مؤثر باشد. جریانهای آبهای سطحی نیز از عواملی هستند که میتوانند باعث فرسایش خاک گود و اشباع شدن آن شده و به افزایش خطر ریزش گود کمک کنند. دور نگه داشتن جریان آبهای سطحی موجود یا محتمل (مثلاً در اثر بارندگی) از مهمترین و اصلیترین قدمهای اولیه حفاظت گود است.
بررسیهای مکانیک خاک انجام بررسیهای محلی در مورد زمین شناسی عمومی، مشخصات خاک محل و سطح آبهای زیرزمینی است. به ویژه باید وجود و عمق خاکهای مسئله داری، نظیر خاکهای دستی را مشخص نمایند. توصیههای فنی در مورد نوع پی، مقاومت مجاز خاک زیر پی و نشستهای مورد انتظار و پارامترهای طراحی دیوارهای حایل دیگر بخشهای ضروری گزارش مکانیک خاک را تشکیل میدهند. همچنین با توجه به عمق گودبرداری مورد نیاز و مشخصات ساختمانها و دیگر تأسیسات مجاور نظیر معابر، خطوط گاز، فاضلاب و … باید خطر گودبرداری ارزیابی شده و روش گودبرداری، شیب ایمنی گودبرداری، مراحل گودبرداری، نیاز به سازه نگهبان، نوع سازه نگهبان و روش طراحی و اجرای آن به تفصیل بیان شود.
یکی دیگر از روش های عایق کاری بتن و سازه های بتنی در مجاورت آب، استفاده از چسب بتن یا لاتکس است. این مواد به تنهایی به کار نمی رود و باید با ترکیبی از ملات سیمان و بتن به کار برده شود. آب بندی بتن و سازه های بتنی در مجاورت آب با چسب بتن، در بتن هایی می تواند مورد استفاده قرار گیرد که بتن ریزی آن به صورت یکپارچه و بدون درز و ترک باشد. در صورتی که بتن ریزی به صورت منقطع باشد، عملیات آب بندی با لاتکس کامل نخواهد شد. میزان مصرف لاتکس بستگی به میزان اختلاط بتن به انواع دیگر مواد آب بندی دارد. استفاده از چسب بتن در همه قسمت های سازه های بتنی شایع بوده و می تواند تا حدود زیادی از نفوذ آب و نشت آن جلوگیری نماید. همچنین چسبندگی بتن را نسبت به انواع ملات ها و بتن ریزی جدید زیاد می کند
ستونها از اعضای مهم سازهای هستند که بایستی توانایی مقاومت در برابر بارها و نیروهای مختلف را دارا باشند از اینرو بایستی همواره در سازه اهتمام ویژهای به ستونهایی که مستعد خرابی هستند، داشت تا بتوان از وقوع خرابیها جلوگیری به عمل آمد.
از جمله مواردی که ستونها در آن مستعد خرابی هستند، بحث طبقه نرم میباشد. معمولاً در سازههایی که طبقه اول آنها به عنوان پارکینگ استفاده میشود یا در تالارها یا فروشگاههایی که به دلیل ایجاد فضای بیشتر برخی از دیوارها حذف میشوند که همین امر سبب میگردد که سختی طبقه کاهش یابد و
طبقه نرم ایجاد گردد لذا ستونهای این طبقه مستعد خرابی هستند. در زله تغییر مکان
زله در این طبقه بسیار شدید بوده و باعث فروریختن آن میشود. در عوض طبقات بالاتر چون تغییر شکل چندانی نداشته اند، کاملا سالم باقی میمانند.
یکی دیگر از انواع ستونهایی که ممکن است در معرض خرابی و بهویژه شکستهای برشی قرار گیرد و نیاز به
مقاومسازی داشته باشد، ستونهای کوتاه میباشد، ستونهای کوتاه به ستونهایی اطلاق میگردد که نسبت ارتفاع به حداقل بعد مقطع آن کمتر از 3 و بیشتر از 12 نباشد.
به منظور تقویت و افزایش مقاومت ستون بتنی در برابر زله، سایش، خوردگی، حرارت، آتش سوزی و یا باز گرداندن ستون به عملکرد دلخواه مورد استفاده قرار میگیرد. در ساختمان ها اغلب زنگ زدگی، خوردگی، افزایش بار زنده یا مرده و خطاهای ساخت، منجر به ضعیف شدن ستون ها می شود که نیاز به
مقاوم سازی ساختمان دارند. استفاده از
مصالح FRP یک روش سریع و مقرون به صرفه برای مقاوم سازی ستون های بتنی میباشد. امروزه قیمت مقاوم سازی ستون بتنی با FRP در مقایسه با روش های سنتی کم بوده و نحوه اجرای آن آسان و ارزان میباشد.
هنگامی که ستون تحت بارهای لرزه ای قرار می گیرد، مسئله ظرفیت جذب انرژی و شکل پذیری ستون اهمیت می یابد که استفاده از
الیاف FRP ضمن افزایش ظرفیت برشی ستون، مد گسیختگی آن را از حالت برشی به خمشی تغییر داده و شکل پذیری را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. با افزایش میزان بار وارده بر ستون، بتن تمایل دارد در جهت عمود بر جهت اعمال بار از هم باز شود. محصور کردن عرضی بتن با پوشش FRP (دور پیچ کردن) توسط افزودن لایه هایی از الیاف شیشه و کربن مقاومت نهایی ستون را تا 2 برابر افزایش می دهد و البته تاثیر مهم تر این الیاف در افزایش 5 برابری در ظرفیت تغییر شکل بتن است.
در جریان
مقاوم سازی ستون بتنی با FRP مقاومت فشاری ستون افزایش می یابد بدین ترتیب که می توان از سیستم هایFRP ، جهت ایجاد محصورشدگی از طریق دورپیچ کامل FRP و به طبع آن افزایش مقاومت فشاری ستون بتنی استفاده نمود. در حقیقت بتن محصور شده مقاومت فشاری بسیار بالاتری نسبت به بتن محصور نشده دارد زیرا محصور کردن ستون باعث ایجاد فشار جانبی بر بتن می شود و وجود فشار محیطی بر ستون بتنی سبب افزایش مقاومت فشاری آن می شود. این امر همچنین باعث افزایش شکل پذیری اعضا تحت ترکیب نیروهای محوری و خمشی میشود. در این وضعیت، الیاف حلقوی FRP مشابه تنگهای بسته یا خاموتهای مارپیچ فولادی عمل میکنند. در محاسبه مقاومت فشاری محوری عضو باید از سهم الیاف FRP موازی با راستای طولی آن صرف نظرگردد.
در این روش قرارگیری الیاف در امتداد عمود بر محور طولی عضو به صورت دورپیچ کامل، سبب ایجاد محصورشدگی انفعالی (Passive) در عضو می گردد. از این رو FRP تا زمان بارگذاری و رخداد تغییرشکل های عرضی در ستون بتنی موجود منفعل بوده و تحت تنش قرار نگرفته و تاثیری در باربری عضو ندارد. بدین سبب اجرا و نصب استاندارد و اطمینان از چسبندگی کامل بین بتن و FRP در این روش مقاوم سازی بسیار حائز اهمیت می باشد. از این رو
شرکت مقاوم سازی افزیر با بکارگیری مهندسان و کارشناسان با تجربه و کار آزموده در زمینه طراحی و اجرای دقیق پروژه های مقاوم سازی ستون بتنی با FRP اطمینان کافی را برای اجرای دقیق انواع پروژه های مقاوم سازی با FRP می دهد.
هنگامی که ستون یا عضو فشاری تحت بارهای لرزهای قرار میگیرد، مسئله ظرفیت جذب انرژی و شکلپذیری ستون اهمیت مییابد. در این ارتباط مقاوم سازی یا بهسازی آن عضو با افزایش شکلپذیری انجام میگیرد، از معایب این روش هزینه بالای آن، رفتار تردشکن و مقاومت کم آن در برابرآتشسوزی میباشد.
انواع ستونهای بتنی که میتوان با مصالح FRP تقویت نمود، عبارتند از:
همانگونه که اشاره شد بتن محصور شده مقاومت فشاری بسیار بالاتری نسبت به بتن محصور نشده دارد. محصور کردن ستون باعث ایجاد فشار جانبی بر بتن می شود و وجود فشار محیطی بر عضو بتنی سبب افزایش مقاومت فشاری آن میشود. محصور شدگی با جلوگیری از گسترش بارهای خارج از محور در ستون، ظرفیت تحمل بار محوری را افزایش می دهد.
به طور کلی محصور نمودن بتن باعث افزایش قابل ملاحظه ای در ظرفیت محوری و شکل پذیری ستون میگردد. زمانیکه ستون تحت اثر نیروی محوری قرار دارد کرنش های محوری و سپس کرنش های عرضی در ستون ایجاد می گردد. بنابر این زمانی که ستون بوسیله پلیمر مسلح شده با الیاف محصور میگردد کرنش های عرضی کنترل میگردد و همین امر سبب افزایش مقاومت محوری ستون میگردد.
برا اساس نتایج تحقیقات و آزمایش ها محصور کردن ستون با الیاف FRP روشی بسیار موثر در بهبود عملکرد ستون های لاغر از لحاظ افزایش مقاومت و شکل پذیری به خصوص در بارهای لرزه ای می باشد.
اثر محصور سازی ستون های بتنی مستطیلی توسط
FRP کمتر از ستون های دایره ای می باشد زیرا فشار محصور شدگی در ستون های مستطیلی بر خلاف ستون های دایره ای یکنواخت نیست و تنها قسمتی از سطح ستون توسط FRP به طور مؤثر محصور می گردد . در ستون های مستطیلی به منظور کاهش تنش در گوشه های مقطع از روش گرد کردن گوشه ها قبل از نصب FRP استفاده می گردد.
از الیاف کامپوزیت به صورت دور پیچ خارجی برای
تقویت ستون های بتنی استفاده میشود، که مکانیزم تقویت این روش ، افزایش محصوریت ستون است.
از سیستم های FRP، میتوان جهت ایجاد محصورشدگی از طریق دورپیچ کامل FRP و به طبع آن افزایش مقاومت فشاری المان بتنی استفاده نمود. در این روش، قرارگیری
الیاف FRP در امتداد عمود بر محور طولی عضو به صورت دورپیچ کامل، سبب ایجاد محصور شدگی انفعالی (Passive) در عضو میگردد. از این رو FRP تا زمان بارگذاری و رخداد تغییرشکل های عرضی در المان بتنی موجود منفعل بوده و تحت تنش قرار نگرفته و تاثیری در باربری عضو ندارد. بدین سبب اجرا و نصب استاندارد و اطمینان از چسبندگی کامل بین بتن و FRP در این روش مقاوم سازی بسیار حائز اهمیت میباشد.
نامطلوب ترین حالت شکست، شکست برشی ستون است که ابتدا ترکهای مایل و مورب در بتن ظاهر میشوند و پس از گسیختگی و یا باز شدن فولاد عرضی مقطع یا خاموت (تنگ) روی میدهد. در نهایت با کمانش آرماتورهای طولی یک شکست ترد و یا انفجاری رخ می دهد این حالت شکست اساسا به دلیل کافی نبودن آرماتورهای عرضی مقطع رخ می دهد. ضعف خمشی، برشی و فشاری و حتی شکل پذیری ستون های بتنی را میتوان از طریق
مصالح کامپوزیتی FRP ارتقاء داد.
این حالت شکست پس از وقوع زله بسیار به چشم می خورد و عموما در مناطق انتهایی ستون روی می دهد و به ناحیه کوچکی منحصر میشود. در این حالت ابتدا قسمتی از پوشش بتن کنده میشود و سپس شکست آرماتورهای عرضی و در ادامه کمانش آرماتورهای طولی اتفاق میافتد. این ضعف ستون های بتنی را میتوان با دورپیچی الیاف FRP در محل اتصال تیر به ستون بر طرف نمود.
این حالت در ستون هایی روی میدهد که آرماتورهای طولی آنها در محلی که لنگر وارده زیاد است با یکدیگر همپوشانی دارند عموما در هنگام زله، انتهای ستون تحت خمش زیادی قرار می گیرد چنانچه طول وصله بسیار کوچک باشد در طول بارگذاری رفت و برگشتی آرماتورها جدا خواهند شد. با استفاده از سیستم تقویت با FRP به روش محصورسازی در محل هایی که آرماتورهای طولی همپوشانی کافی ندارند میتوان از این نوع خرابی جلوگیری کرد.
ممکن است در طول دوره احداث یک سازه بتنی، به دلایل متفاوتی اعم از اصلاح یا تغییرات در نقشه اجرایی و یا نیاز به گسترش سازه بتنی در دوره بهره برداری لازم باشد در بتن موجود، میلگردی با سایز مشخص کاشته شود.
بنابراین کاشت میلگرد یا آرماتور از روش های تقویت و مقاوم سازی سازه های بتنی است که این امکان را به ما می دهد تا بتوانیم به راحتی تغییرات صورت گرفته در نقشه های اجرایی یا طرح های مقاوم سازی را پیاده سازی کنیم. با استفاده از روش کاشت میلگرد، این قابلیت فراهم می شود تا اتصال بتن جدید به قدیم و اتصال اجزا و سازه های فولادی به سازه های بتنی موجود صورت گیرد.
کاشت میلگرد یکی از روشهای جدید، کاربردی و اقتصادی، مناسب برای مقاوم کردن سازه های بتنی است.
شهاب فلاح چای
09120215547
درباره این سایت